Na documentaires over Selah Sue, K’s Choice, The Radios en Gabriel Rios sluit Belpop zijn tiende seizoen af met een feestelijk tweeluik over een aantal merkwaardige Belpop-wereldhits.
Een wereldhit scoren is sowieso geen evidentie, laat staan voor muziekmakers uit een klein land als België. Toch zijn we er doorheen de Belpop-geschiedenis meermaals in geslaagd ons landje op de wereldkaart te zetten. Soms was dat het logische gevolg van uitzonderlijk talent, onversneden topklasse als Jacques Brel, Adamo, Vaya con Dios of recenter Stromae.
Bij iets minder grote goden hielp een wonderlijke wending van het lot een song soms naar de top van de internationale hitlijsten, was de uitvoerder een curiosum op zich of zat er een slimme hitmaker aan de producersknoppen.
Van zingende nonnen en internationale voetbalhymnes tot kozakkendisco: Belpop selecteerde enkele van de fijnste curiosa onder de Belgische wereldhits.
Uiteraard zijn deze en de vorige afleveringen ook te bekijken via VRT NU.
Belpop Wereldhits: maandag 16 en 23 november om 21.20 u. op Canvas en via VRT NU.
(hh op dinsdag om 19.00 u.)
Belpop wereldhits (deel 1)
Maandag 16 november
In 1963 scoort Jeannine Deckers, beter bekend als Soeur Sourire, een internationale hit met het nummer Dominique. Haar grootste succes boekt ze in de V.S. De dagen na de aanslag op de populaire president John F. Kennedy passen Amerikaanse radiostations hun programmatie aan. Het onschuldig klinkende Dominique is de ideale troost voor een natie in rouw. Dominique klimt naar de nummer 1 van de Amerikaanse charts. Toch heeft Soeur Sourire weinig reden om te lachen. De kerk heeft haar als marketingsproduct uitgespeeld en wanneer Jeannine het klooster wil verlaten, moet ze afstand doen van haar artiestennaam. Daardoor kan ze haar succes niet verzilveren. De opbrengsten van Dominique zijn volledig naar het klooster en de platenfirma gegaan en wanneer de fiscus haar torenhoge achterstallige belastingen oplegt, is ze volledig berooid. Ze ziet geen uitweg en stapt samen met haar partner uit het leven.
In 1968, in volle koude oorlog met voortdurende spanningen tussen Rusland en de westerse mogendheden, palmt de Russische Dimitri Dourakine alle internationale popcharts en dansvloeren in met een bewerking van een oud-sovjet propagandalied: Casatschok. In werkelijkheid is Dourakine de ‘nom de plume’ van Leo Caerts, orkestleider en arrangeur van Will Tura. Het idee komt van producer en hitmaker Jean Kluger. Die bedenkt er nog wat danspasjes bij, laat het choreografietje op het hoesje drukken en het singletje verkoopt als zoete Russische broodjes. Casatschok wordt veelvuldig en in verschillende talen gecoverd en gaat in totaal een paar miljoen keer over de toonbank.
Terwijl gitaren de sound van the sixties bepalen, pakt België in 1965 uit met de instrumentale orgelhit Early Bird, genoemd naar de eerste commerciële telecommunicatiesatelliet die datzelfde jaar is gelanceerd. Het hammondgeluid van André Brasseur valt wereldwijd in de smaak. Nochtans is die unieke klankkleur het resultaat van een fout tijdens de opnames: l’erreur de Brasseur. Zijn groovy deuntjes lenen zich prima als jingles en generiektunes van tv- en radioprogramma’s en zijn bijzonder geliefd bij de presentatoren van de populare piratenzenders. Met zes miljoen verkochte stuks groeit Early Bird uit tot de grootste Belpop-hit aller tijden.
Begin jaren ’70 wordt Eviva España een internationale bestseller. In Spanje groeit het nummer zelfs uit tot officieuze nationale hymne, veel populairder dan het echte Spaanse volkslied. Nochtans is de meezinger van Belgische makelij. Leo Caerts (die zich ook al eens als Rus voordoet) schrijft het nummer in opdracht voor de jonge zangeres Samantha. Begeesterd door zijn nieuwe favoriete vakantiebestemming brengt Leo een hommage aan Spanje. Zijn Spaans staat nog niet helemaal op punt, zo blijkt uit de titel (‘Eviva’ is geen Spaans). Samantha scoort er niettemin een gigantische hit mee, maar het is de populaire Nederlandse Imca Marina die met haar covers in verschillende talen het buitenland verovert. Eind 2017 wordt het nummer gekaapt door de Spaanse nationalisten bij hun verzet tegen de afscheuring van Catalonië. Leo Caerts ontvangt boze telefoontjes en het verwijt een extreemrechts strijdlied te hebben geschreven, terwijl Caerts enkel naar alle dagen zon verlangde.
Met getuigenissen van: Leen Van den Berg (auteur), Jacqueline Leyman (ex-zuster), Hans Kusters (medewerker platenfirma), Leo Caerts (componist), Jean Kluger (producer en uitgever), Kurt Van Eeghem (muziekkenner), André Brasseur (organist), Roland Kluger (producer en uitgever), Samantha (zangeres), André Vermeulen (journalist), Imca Marina (zangeres), Jan Delvaux (Belpop-kenner), Jimmy De Wit (Belpop-kenner).